Ontdek meer over de bijbelse cultuur, natuur en symboliek

Schrijf je in voor de gratis digitale nieuwsbrief

Meld je aan

Ziekte op de nieuwe aarde?

Door Ruben Hadders · 05 January 2021

Boom des levens

■ bijbelstudie / symboliek

Op de nieuwe aarde zal volgens Openbaring 22 de boom des levens te vinden zijn, wiens bladeren ‘tot genezing der volkeren’ zijn. Is er dan nog steeds genezing nodig?

Deze vraag is een mooi voorbeeld van Westers denken. Het betreft hier namelijk een strikt logische redenatie: de bladeren van de Boom van het Levens bieden genezing dus is er iets dat genezen moet worden. Het is bijna pure wiskunde. Niet vreemd, want het Westerse denken is gefundeerd op de wiskunde en de wijsbegeerte. Het Oosters denken daarentegen wordt meer gekenmerkt door ideematige begrippen: voorstellingen, beelden en symbolen die vaak rationele, logische begrippen te boven gaan. Het voert te ver om daar in dit artikel verder op door te gaan, maar het is voor elke Bijbelstudent goed om dit verschil in denken op te merken omdat het van invloed is op de interpretatie van Gods Woord.

De Boom van het Leven is niet ‘slechts’ een symbool. Het is niet ondenkbaar dat we straks een échte boom zullen aanschouwen, zoals ook Adam en Eva ooit de Boom van het Leven in al zijn pracht hebben aanschouwd. Met andere woorden: de Boom van het Leven is werkelijkheid of kan dat in elk geval zijn. Maar dat is niet waar het om gaat in Openbaring 22. Ondanks zijn werkelijkheid, is de Boom van het Leven vooral een beeld van een veel hogere werkelijkheid.

Hij is vooral een beeld van eeuwig leven. Toen de mens nog in het paradijs wandelde, kende hij het eeuwige leven. Niet omdat hij dat leven in zichzelf had, maar omdat hij kon eten van deze levensboom. Pas toen de mens uit Gods Hof verdreven werd en niet meer van de vrucht van deze boom kon eten, bleek hij een stervende ziel. Zo verwijst de Boom van het Leven naar Christus, Die het Leven is (Joh. 14:6) en zonder Wie de mens niet kan bestaan. In het laatste bijbelboek zien we de Boom weer terug. De mens was verdreven uit het paradijs, maar is er nu weer terug. De nacht daarentegen is verdwenen (22:5), zoals ook de dood niet meer bestaat, want deze is geworpen in de Poel van Vuur (Op. 21:4). “De eerste dingen zijn weggedaan”, staat er. Het is een principe dat wij vaker tegenkomen in de Schrift: het eerste is tijdelijk, het tweede blijvend. Denk aan het oude en het nieuwe verbond, de eerste en de tweede Adam, enzovoorts.

Sommige predikers, voornamelijk in universalistische kringen, beweren dat de bladeren van de Boom van het Leven tot genezing zijn van degenen die in de Poel van het Vuur geworpen zijn. Wie anders hebben genezing nodig? Niet de gelovigen, die beschikken dan immers over een volmaakt lichaam. Dat is inderdaad wat de Schrift leert: we zullen een lichaam krijgen gelijk dat van Christus. Maar de bron is nog altijd Christus. De Bijbel leert dat de gelovigen zullen opstaan in Christus. Niet enkel dankzij, maar ook daadwerkelijk in Christus (zie o.a 1 Kor. 15:22; 2 Kor. 5:17). Dit kleine woord ‘in’ is van groot belang! Het toekomstige lichaam van Christus kent geen volmaaktheid van zichzelf, maar is volmaakt in Christus en sterker: het is het lichaam van Christus. Zoals we allemaal van Adam een vleselijk lichaam hebben geërfd en allemaal in Adam zullen sterven, zo zullen Gods kinderen in Christus levend worden en een geestelijk lichaam erven, gelijk aan dat van de opgestane Christus.

Wie dit door een systeem van logisch denken probeert te doorgronden, zal al snel vastlopen. Maar wie beseft dat hier ten dele sprake is van een idee (eigenlijk van typologie) kan als het ware ‘aanvoelen’ welke waarheid hier geopenbaard wordt.

Het beeld van de bladeren van de Boom van het Leven die genezing schenken, zegt niet dat er nog zoiets als ziekte is. Juist het tegendeel is waar, Op. 21:4 zegt heel duidelijk: “de eerste dingen zijn weggedaan”. Ziekte bestaat niet, juist omdat de gelovigen kunnen plukken van de Boom van het Leven. Daarom wordt dit beeld gebruikt. Zo lezen wij in dit vers ook: “God zal alle tranen van hun ogen afwissen”. Betekent dit dat er nog gehuild wordt in het toekomstige paradijs? Dat zou dan wel een zeer onvolmaakte toestand zijn! Maar nee, uit het zinsverband blijkt duidelijk dat dit niet het geval is. “Noch rouw, nog geklaag, noch moeite zal er meer zijn.”

We gaan dit alles beter begrijpen als we beseffen dat onze schepping wordt gekenmerkt door dualisme. Alles is verdeeld in twee: dag en nacht, licht en duisternis, oorlog en vrede, ziekte en gezondheid. Openbaring laat ons zien dat aan dat dualisme een einde zal komen. In de hemel en op aarde zal vrede zijn, simpelweg omdat er geen oorlog is. Zo zal er ook geen ziekte meer zijn. Of verdriet. Wij denken vaak dat je niet over gezondheid kunt spreken, als er geen ziekte is. Het één kan niet zonder het ander. Hier worden wij duidelijk bepaald bij de beperking van het Westers denken. Wij kunnen niet om het dualisme heen, omdat de schepping daar nu eenmaal door gekenmerkt wordt. Zoals we ook niet om het begrip tijd heen kunnen in ons denken. Ons denken is begrenst, omdat het onderdeel uitmaakt van een begrensde schepping. Om bepaalde waarheden toch te kunnen verstaan worden in de Schrift daarom ideematige begrippen gebruikt, beelden.

Nergens lezen wij in Openbaring dat in de nieuwe hemel of op de nieuwe aarde iemand genezen zal worden. Nee, er is eeuwige genezing. Het is een omschrijving van de toestand die we dan zullen aantreffen, die natuurlijk in schril contrast staat met de huidige toestand. Zo moet dit Schriftgedeelte ook gelezen worden.

Tot slot: wie zijn die volkeren waar Op. 22:2 over spreekt? Want die genezing is er immers voor hen, staat er. Wie het voorgaande hoofdstuk leest zal opmerken dat er niet alleen verschillende volken maar ook verschillende koningen (vs. 24) zullen zijn op de nieuwe aarde. Zijn dit andere volken dan Israël? Nee, laten we niet vergeten dat ook Israël uit verschillende volken bestaat, nl. 12 stammen. En als Israël zich over de nieuwe aarde verspreid, ontstaan er wellicht verschillende volken. Allemaal uit Israël. God zal bepaalde gelovigen als koningen aanstellen om te regeren. Christus zal de Koning der koningen zijn. Er is dus een bepaalde hiërarchie. Afhankelijk van zijn goede werken tijdens zijn leven op aarde, zal de gelovige loon ontvangen dat van invloed is op zijn positie (en taak) in de eeuwigheid. Maar dat is weer stof voor een andere studie.


geschreven door Ruben Hadders

Meer lezen

Alle artikelen >